Aykut Işıkların köşe yazısı herkez okusun...

Aykut Işıkların köşe yazısı herkez okusun....

Barış gibi iki kızın yanında veya Mehmetçik gibi mayın tarlasında...

img:kapat>Nasıl olursa olsun, genç yaşta ölmek... Bu dünyaya hepimiz yaşamak için gelmedik mi? Kimin ne zaman öleceğine 'Yaradan' karar veriyor.

Nasıl ki 'o gönderiyorsa, yanına alacağı zamanı da o biliyor'. Kimse ne zaman, nasıl öleceğini bilemez. O halde gerisi biraz abartı olmuyor mu? Aslan gibi bir delikanlının ölmesine kim üzülmez ki... Bırakın yakışıklı ve yetenekli olmasını. Çok genç idi ve pisi pisine yaşama veda etti. Barış Akarsu'nun bir trafik kazası sonucunda ölmesine üzülmeyen kişi, hemen psikologa gidip sıkı bir muayeneden geçsin. Demek ki bazı insanı özellikle daha açıkçası duyguları körelmiş.

Bu zamanda böyle ölüm olur mu diyeceksiniz?.. Oluyor işte. Her gün ülkemizin başka köşesinde onlarca genç bu kazalarda ölüyor. Onların göz altında rimel olmadığı ve kulağına küpe takmadığı için bizim haberimiz olmuyor. Ölüm haberi reyting veya tiraj aldırmadığı için... Kimileri buna 'kader-alın yazısı' diyor, kimi ise yaşamla dalga geçmek... Şekli ne olura olsun sonunda mutlaka bir suçlu arıyoruz. Barış'ın ölümünde aradığımız gibi... Şayet illaki bir suçlu gerekiyorsa... Bodrum Torbalı sapağındaki o dört yol ağzında trafik önlemlerini almayan görevlilerden başlayın, Barış'ı hızlı ve dikkatsiz araba kullanma konusunda eğitmeyen veya eğitemeyen babasına dek uzanın. Beyefendi TV kameralarına karşı konuşurken hiç düşündü mü 'Oğlum Barış'ın ne kadar yanında oldum? O İstanbul'da kiminle nereye giderdi, ne içerdi, şöhret olacağım diyordu ama mutlu muydu? Bu hızlı yaşam felaket getirir mi?' gibi onlarca soruyu önce kendine sordu mu?.. Felaket geldikten sonra 'Nerede bu devlet' diye bağırmak kolay. Zaten bu bizde alışkanlık oldu. Hiçbir önlemi almayız, bilinçli- programlı yaşamayız, başımız belaya girince hemen 'Nerede bu devlet' diye bağırırız? Devlet kim yaaaa... Devlet bizlerden oluşan bir sistem. Ben, sen, o...

Baştan da dediğim gibi Barış Akarsu'nun ölümü bütün Türkiye'yi çok üzdü. Yaşarken ismini bile bilmeyenler ölünce tanıyıp sevdi. Pop dünyasında böyle örnekler çoktur. Rolling Stones'un yakışıklı gitaristi Brian Jones, Nirvana'dan Kurt Cobain, Jimi Hendrix hatta Beatles'ın her şeyi John Lenon bile öldükten sonra daha çok ünlü oldular. Barış'ın ardında konserinde sanki erkek kardeşi ölmüş gibi ağlayanları, şiirler yazanları, TV kameralarını görünce kendini yerlere atanları hep gördük. Zaten o görüntüler yüzünden TV Haberler'in önem sıralaması değişti. Bodrum'daki hastanenin kapısına binlerce vatandaş gelince, TV'lerin İstanbul merkezleri reyting hesabı yapmaya başladı. Ama bizde kafası çalışan, olayları tarafsız ve dürüstçe değerlendiren, kimse ile alıp-veremediği olmayan bir vatandaş olarak... haksızlığa karşı çıkarız. Birkaç fanatik ne derse desin. Çünkü her şeye 'doğru' demek zorunda değiliz. Yanlışlık hangi koşullarda yapılırsa yapılsın, karşısına çıkmak 'burada dur' demek zorundayız. En azından yürekli insanlar bunu yapmak zorunda.

Bazı TV kanallarının 'Ana Haberler'ini hazırlayan veya 'onay' veren yöneticileri size sesleniyorum. Barış Akarsu'nun hastanedeki yaşam savaşı vermesini günlerce birinci haber olarak verdiniz. Bu haber Güneydoğu'da mayın tuzağında ölen 5 Mehmetçik haberlerinden daha mı önemli? O delikanlılar ki Güneydoğu'ya kızlar ile gezmeye değil, vatan görevi için eşkıya ile savaşmaya gitmişti. Veya trenle götürülmüştü. Vücutları parça parça olurken, ne yanlarında iki güzel kız arkadaşı vardı, ne içki... Son model otomobil değil, askeri aracın içinde idiler. İçkili olmak ne kelime. Belki matarasında su bile yoktu. O Mehmetçiklerin ölüm haberi Bodrum'da trafik kazası geçiren uzun saçlı, küpeli rock şarkıcısından daha sonra verilirse...

İşte ben buna isyan ederim. Bu ne habercilik, ne insanlık, ne de vatan sevgisidir. Benim gibi düşünen milyonlarca Türk insanının olduğunu tahmin ediyorum. Yazmak için de üç gündür bekliyorum. Herkes sakinleşsin, daha mantıklı düşünsün diye... Barış konusunu biraz abarttık. Popülist olmanın da bir sınırı olmalı. Buna askerler şeyini yiyeyim ayağı der.

kesinlikle doğru yazmış işimiz gücümüz abartmak böyle olayları... hayatımızdaki olayları önem sırasına göre dizemiyoruzz....